responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : فرهنگ فقه فارسي نویسنده : موسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامي    جلد : 1  صفحه : 166

اهل سنّت، گفتن آمين را در نماز پس از قرائت سوره حمد، سنّت و برخى، آن را واجب مى‌دانند، ليكن نزد فقهاى شيعه نه تنها سنّت نيست، بلكه گفتن آن در نماز پس از حمد به قصد جزئيّت، حرام و موجب بطلان نماز و به قصد استحباب و ورود نيز، حرام و تشريع(--> بدعت)و بنابر مشهور موجب بطلان نماز است و نيز گفتن آن به قصد دعا بنابر قول مشهور موجب بطلان نماز است. گفتن آمين بدون هيچ قصدى، از آن جهت كه كلام آدمى است، باطل كننده نماز مى‌باشد. در دو صورت اخير، گفتن آمين درنمازِ واجب از آن جهت كه موجبِ ابطال نماز مى‌شود، حرام است.

گفتن آمين در شرايط تقيّه(--> تقيّه)يا از روى فراموشى يا سهو، اشكال ندارد، بلكه در فرض تقيّه واجب است. در جواز گفتن آمين به قصد دعا در نماز در غير موضع ياد شده، اختلاف است.(2)

از كلمات فقها برمى‌آيد كه در احكام ياد شده تفاوتى بين نماز واجب و نافله نيست.(3)

گفتن آمين در غير نماز بر دعاى فردى ديگر مستحب است.(4)

آواز -->غناء

آه

آه: آوازِ برآمده از سينه بر اثر غم، درد و يا تأسف.

از آن به مناسبت در باب صلات سخن رفته است.

حرفى كه از آه كشيدن (يعنى صوت آن) پيدا مى‌شود، چون دو حرف نيست و عنوان تكلّم بر آن صدق نمى‌كند موجب بطلان نماز نمى‌شود؛(1)ليكن چنين عملى در نماز كراهت دارد.(2)البتّه چنانچه اسم اين نَفَس عميق را در نماز حكايت كند و بگويد «آه»، اگر عمدى باشد نماز باطل(3)و اگر سهوى باشد موجب سجده سهو(4)(--> سجده سهو)مى‌گردد.


نام کتاب : فرهنگ فقه فارسي نویسنده : موسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامي    جلد : 1  صفحه : 166
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست