آميزش به شبهه

آميزش به شبهه [ = وطى به شبهه ] : آميزش با زنِ بيگانه به گمان حلال بودن.

آميزش به شبهه يا به جهت اشتباه در موضوع است، مانند آميزش با زن اجنبى به گمان آنكه همسر او است، يا به جهت اشتباه در حكم، مانند آنكه خواهر كسى را كه با او لواط(--> لواط)كرده، به همسرى خويش درآورد و به گمان صحّت عقد، با وى آميزش نمايد. از اين موضوع در باب نكاح سخن رفته است.

آميزش به شبهه در حكم آميزش حلال است؛ از اين رو، موجب ثبوت نسب(--> نسب)و عدّه(1)(--> عدّه)و نيز مهرالمثل(--> مهر)براى زن مى‌شود، به شرط آنكه شُبهه براى دو طرف يا زن به تنهايى پديد آمده باشد؛ امّا در صورت آگاهى زن از حرمت، مهرالمثل ساقط است.(2)در ثبوت نفقه زن بر مرد در صورت آبستن شدن وى با آميزش به شبهه، اختلاف است.(3)

به قول مشهور، آميزش به شبهه از جهت نشر حرمت(--> نشر حرمت)نيز حكم آميزش حلال را دارد و موجب حرمت مادر، دختر، نوه دخترى زن بر مرد از يك سو، و پدر، پسر و نوه پسرى مرد بر زن از سوى ديگر مى‌شود. البتّه اين حكم در فرضى است كه پيش از ازدواج با يكى از آنان آميزش صورت گيرد و گرنه، موجب نشر حرمت نمى‌شود.(4)

آمين

آمين [= تأمين] : اجابت كن.

آمين اسم فعل است كه براى درخواست اجابت دعا وضع شده است. در اينكه آمين اسم لفظ اِستَجِب (اجابت كن) است يا اسم معناى آن، بحث است. بنابر اوّل، آمين كلام آدمى به شمار مى‌آيد و بنابر دوم دعا محسوب مى‌شود.(1)از آن در باب صلات بحث شده است.

• (1)موسوعة الفقه الاسلامى 1/ 281
• (1)جواهر الكلام 29/ 244 ـ 247
• (2)32/ 378 ـ 379
• (3)340
• (4)29/ 374 .