از آن در بابهايى مانند طهارت، صلات، جهاد، نكاح، صيد و ذباحه، ارث، قصاص و ديات سخن رفته است.
طهارت:رطوبت بيرون آمده از آلت مرد پس از استبراء(--> استبراء)و فرج زن حتّى بدون استبراء، با شكّ در بول يا منىّ بودن آن، پاك است.(1)شستن عورت ميّت ـ اعم از قُبُل و دُ بُر ـ با آب آميخته به سدر و نيز با اُشنان(--> اشنان)پيش از غسل مستحب است.(2)
تجديد وضو در صورت مسّ باطن آلت، مستحب است.(3)بر مستحاضه واجب است براى جلوگيرى از سرايت خون به ساير بدن در حال نماز، شرمگاه خود را با پارچه و مانند آن ببندد(4)(--> استثفار). همچنين است حكم كسى كه بيمارى خروج مستمرّ ادرار يا منىّ دارد(5)(--> مسلوس).
صلات:آلت تناسلى، جزء عورت(--> عورت)است و پوشاندن آن در نماز مطلقاً و در غير نماز از غير همسر، كنيز و مولا واجب و نگاه كردن غير ضرورى به آن براى غير افراد ياد شده، حرام است.(6)
جهاد:در ميدان جنگ اگر كشته مسلمان از كافر بازشناخته نشود، گروهى برآنند، كشتهاى كه آلت تناسلىاش كوچك است دفن مىشود، ليكن اينان در معتبر بودن اين معيار نسبت به نماز بر وى اختلاف دارند.(7)
نكاح:ادخال آلت تناسلى مرد در فرج زن يا دُبُر زن و مرد ـ به مقدار ختنهگاه يا كمتر ـ داراى آثار و احكام وضعى و تكليفى خاصّى است(--> آميزش). اختگى(--> اخته)، عنّين(--> عنن)بودن، بريده بودن آلت در مرد(8)و وجود قَرَن(--> قَرَن)و رَتَق(--> رتق)در فرج زن، از عيبهايى است كه مجوّز فسخ عقد نكاح مىشود(9)(--> ازدواج).