كه ضارب قصد كشتن با آن را داشته باشد عمد محسوب مى‌شود و اگر قصد كشتن نداشته، ليكن قصد زدنى را داشته كه منجرّ به مرگ مضروب شده است، بنابر قول اشهر ـ بلكه بر آن ادّعاى اجماع شده ـ قتل شبه عمد محسوب مى‌گردد.(1)

اگر ضارب با اين نوع وسيله بر شخصى پياپى ضربه بزند كه بر اثر آن بميرد، در صورتى كه شخص بنا به عادت، تحمّل آن ضربات را نداشته باشد، قتل عمد و در غير اين صورت، شبه عمد است. بنابر اين، زمان، مانند شدّت سرما يا گرما و مكان، مانند بلندى و پستى محل استقرار ضارب و مضروب و ضعف و قدرت تحمّل مضروب در عمدى و غير عمدى بودن جنايت دخالت دارد.(2)

حكم جراحت از لحاظ عمدى و غير عمدى بودن مانند قتل است.(3)

آلات صيد

آلات صيد: ابزار شكار حيوانات وحشى.

شكار حيوان وحشى با دو روش انجام مى‌گيرد: نخست با گرفتن و به دام انداختن كه با هر وسيله امكان پذير است، و دوم، كشتن با آلات شكار(1)كه موضوع بحث ما در اين مقاله است. از اين موضوع در باب صيد و ذباحه سخن گفته شده است.

حيوانات وحشى حلال گوشت از پرنده و غير پرنده با يكى از دو راه ذبح(--> ذبح)و صيد حلال مى‌شوند. در صيد حيوانات وحشى، جهت تحقق تذكيه آنها(--> تذكيه)ابزار خاصى لازم است. ابزار شكار بر دو گونه است:

1. حيوان:شكار سگ شكارى ـ كه براى اين منظور آموزش داده شده ـ حلال است.(2)آموخته بودن سگ به اين است كه با تحريك صاحبش به سوى شكار رود و با بازداشتن او بايستد، و به قول مشهور، عادتاً و غالباً از گوشت شكار نخورد.(3)به قول مشهور، شكار ساير حيوانات شكارى، مانند يوزپلنگ، عقاب و باز حرام است؛ هرچند براى اين كار آموزش ديده باشند.(4)

2. جماد:ابزار شكارى بى جان

• (1)جواهر الكلام 36/ 7
• (1)جواهر الكلام 42/ 12 ـ 13
• (2)8
• (2)22
• (3)19
• (3)343 .
• (4)مستند الشيعة 15/ 299