2. تعيين مدّت:آتش بس بدون تعيين مدّت؛ آغاز و انجام آن، باطل است، مگر اينكه امام عليه السّلام در فرض عدم تعيين مدّت، شرط كند كه در هر زمان حقّ نقض آن را داشته باشد، كه در اين صورت، عقد، صحيح است.(4)

آتش بس در موقعيّت توانمندى مسلمانان تا چهار ماه جايز است و بيش از يك سال جايز نيست. در جواز آن بيش از چهار ماه و كمتر از يك سال با مراعات اصلح و يا عدم جواز آن، حتّى در صورت اصلح بودن آتش بس، اختلاف است. در موقعيّت ضعف مسلمانان، مدّت آتش بس منوط به نظر امام عليه‌السّلام يا نايب او است؛ هرچند مدّت را ده سال يا بيشتر قرار دهد. البته به قولى، بيش از ده سال جايز نيست.(5)

3. حضور امام يا نايب او:آتش بس، تنها به وسيله امام يا نايب او بسته مى‌شود؛ امّا بنابر تصريح برخى، نقض آتش بسى كه به وسيله حاكم ستمگر كشور اسلامى با كافران بسته شده، جايز نيست.(6)

احكام:نقض آتش بس تا پايان مدّت تعيين شده، جز در صورت پيمان شكنى كافران، جايز نيست.(7)شرط كردن امورى كه انجام دادن آنها بر مسلمانان جايز نيست، موجب بطلان آتش بس است؛ از اين رو، اگر در قرارداد آتش بس بازگرداندن زنانى كه به كشور اسلامى مهاجرت كرده و مسلمان شده‌اند، شرط شود، قرارداد باطل است.(8)

بازگرداندن مردان، در صورت عدم اشتراط آن در قرارداد آتش بس، جايز نيست و در صورت اشتراط، با ايمن بودن از افتادن آنان در فتنه، جايز است.(9)جان و مال كافران معاهد، محترم است(10)و تعرّض به آنان جايز نيست.(11)

آتشكده

آتشكده: عبادتگاه زردشتيان.

به پرستشگاه زردشتيان كه آتش

• (10)307 ـ 308
• (11)313 ؛ كشف الغطاء 4/352 .
• (4)جواهر الكلام 21/ 299
• (5)297 ـ 298 ؛ منهاج الصالحين (خويى) 1/ 401
• (6)جواهر الكلام 21/ 298 ـ 299 ؛ كشف الغطاء 4/ 352 ؛ فقه الصادق 13/ 87
• (7)كشف الغطاء 4/ 351 ؛ جواهر الكلام 21/ 312
• (8)جواهر الكلام 21/ 294
• (9)300 ـ 303