آب نجس آبى است كه استفاده از آن در امورى همچون آشاميدن، وضو و غسل كه مشروط به طهارت است، جايز و صحيح نيست.
از آن در باب طهارت بحث شده است.
آب قليل(--> آب قليل)بنابر قول مشهور به صرف ملاقات با نجس، نجس مىشود؛ ولى آب كثير(--> آب كثير)با حصول تغيّر به نجاست در يكى از سه وصف رنگ، بو يا طعم، نجس مىشود.(1)
احكام:استفاده از آب نجس در امورى مانند وضو و غسل كه در آنها پاكى شرط است، صحيح نيست و وضو و غسل با آن باطل است.(2)همچنين چيز نجس شده با آن پاك نمىشود.
آشاميدن آب نجس در غير حال اضطرار حرام است.(3)به قول مشهور، آردى كه با آب نجس خمير شده، با تبديلشدن به نان پاك نمىشود.(4)
كيفيّت تطهير:آب ناپاك با اتّصال به كثير(--> آب كثير)و آميخته شدن با آن همراه با زوال تغيّر ـ در صورت تغيّر اوصاف ـ پاك مىشود. در پاك شدن آن به صرف اتّصال، بدون آميختگى اختلاف است.(5)آب نجس شده به سبب تغيّر ـ گرچه به اندازه كرّ باشد ـ با زوال تغيّر پاك نمىشود،(6)مگر آنكه زوال تغيّر به سبب اتّصال به منبع باشد، مانند آب چاه و چشمه و يا پس از برطرف شدن تغيّر، به آب كرّ يا جارى متّصل شود.(7)
آب نقره --> نقره
آب نهر --> نهر
آب وضو
آب وضو: آب قابل استفاده براى وضو.
از آن در باب طهارت بحث شده است.
شرايط آب وضو(--> وضو)و نيز احكام آن همانند آب غسل است(-->آب غسل).
مستحب است آب وضو به اندازه يك مُدّ (حدود 750 گرم) باشد.(1)