نجس مى‌شود يا نه، اختلاف است.(4)آبى كه طهارت و نجاست آن مشكوك است، حكم آب طاهر و آبى كه مباح بودن آن مشكوك است، حكم آب مباح را دارد.(5)

آب مضاف

آب مُضاف: آب آميخته با چيزى يا گرفته شده از چيزى.

در فقه به آبى مضاف گفته مى‌شود كه با چيزى مانند گِل، آميخته يا از چيزى مانند گُل و ميوه، گرفته شده باشد. مقابل آن، آب مطلق(--> آب مطلق)است. از آن در باب طهارت بحث شده است.

آب مضاف در صورت پاك بودن اصل آن، پاك است، امّا پاك كننده نجس و برطرف كننده حدث(--> حدث)نيست. آبى كه پيش از اين مضاف بوده و هم اكنون معلوم نيست مطلق شده يا نه، مضاف محسوب مى‌شود. آب مضاف با ملاقات نجاست نجس مى‌شود، هرچند زياد باشد؛ ولى چنانچه با فشار از بالا به پايين يا از پايين به بالا ـ مانند فوّاره ـ در جريان باشد، با نجس شدن بخش پايين درصورت نخست و بخش بالا در صورت دوم، بالا و پايين آن نجس نمى‌شود؛ زيرا به نظر عرف، بالا و پايين آن، دو آب به شمار مى‌رود.(1)

آب مضافِ نجس با تبديل شدن به بخار بنابر قول برخى پاك مى‌شود. در نتيجه آب حاصل از تبخير پاك خواهد بود(--> آب مقطّر). همچنين درصورت استهلاك در آب كرّ(--> آب كرّ)يا جارى(--> آب جارى)به گونه‌اى كه ديگر به آن مضاف گفته نشود، پاك مى‌گردد؛ گرچه تعبير به پاك شدن دراين فرض خالى از مسامحه نيست؛ زيرا آب مضاف در اين صورت، عنوان آب كرّ يا جارى را پيدا مى‌كند و از مضاف بودن خارج مى‌شود.(2)

آب مطلق

آب مطلق: آب بدون اضافه و قيد.

آب مطلق در قبال آب مضاف(--> آب مضاف)، به مايعى گفته مى‌شود كه عنوان

• (1)العروة الوثقى 1/ 26 ـ 28
• (2)28 ـ 29 .
• (4)33 و 36
• (5)49 .