وضو گرفته يا غسل كرده است. در تطهير چيز نجس با آب ياد شده نيز حكم همين است،(11)امّا اگر شبهه غير محصور باشد، در اينكه وضو و غسل با آن، حكم شبهه محصور را دارد يا آنكه وضو و غسل با هر يك از آبها صحيح مى‌باشد، اختلاف است.(12)اگر يكى از آن دو آب بريزد، با انحصار آب موجود به آن دو، در اينكه بايد با آب موجود وضو بگيرد و نيز تيمّم كند يا مى‌تواند به تيمّم بسنده كند، اختلاف است.(13)

آب مشكوك

آب مشكوك: آب مشكوك از حيث اطلاق و اضافه، اعتصام و عدم آن، طهارت و نجاست و اباحه و حرمت.

از آن در باب طهارت بحث شده است.

شك در آب از جهات ياد شده يا با علم به حالت سابق است يا بدون علم. آب مشكوك در صورت نخست، حكم حالت سابق را دارد(1)و حكم صورت دوم آن، به اختلاف موارد، متفاوت است.

آب مشكوك بين اطلاق و اضافه، نه مطلق(--> آب مطلق)به شمار مى‌رود، نه مضاف(--> آب مضاف). بنابراين، رافع حدث(--> حدث)و پاك‌كننده نجس نيست و اگر آب، قليل(--> آب قليل)باشد با ملاقات نجاست، نجس مى‌شود و اگر به اندازه كرّ(--> آب كرّ)باشد نجس نمى‌شود. البته برخى در اين صورت نيز حكم به نجاست كرده‌اند.(2)اگر كسى جز آب مشكوك بين اطلاق و اضافه، دراختيار نداشته باشد، در اينكه بايد براى نماز تيمّم كند يا بين تيمّم و وضو جمع نمايد، اختلاف است.(3)

در اينكه آب مشكوك از حيث دارا بودن منبع ـ كه سبب اعتصام(--> اِعتصام)و عدم انفعال آن به نجاست است ـ و نيز از حيث كرّ و قليل بودن، با ملاقات نجاست

• (1)العروة الوثقى 1/49
• (11)العروة الوثقى 1/ 50 ؛ الفقه 3/ 172
• (12)العروة الوثقى 1/ 51
• (13)العروة الوثقى 1/ 52 ؛ مستمسك العروة 1/ 253 .
• (2)28 ؛توضيح المسائل‌مراجع 1/ 51 م 51
• (3)العروة الوثقى 1/51