مكروه است.(4)

آب لوله

آب لوله: آب جارى در لوله.

از آن به مناسبت در باب طهارت سخن گفته شده است.

آب لوله در صورت اتّصال به منبعى كه به اندازه كرّ(--> آب كرّ)است، حكم آب كرّ را دارد و با ملاقات نجاست، نجس نمى‌شود.(1)اگر پس از علم به اتّصال آب لوله به منبع، در بقاى اتّصال آن شك شود، حكم صورت اتّصال را دارد.(2)

آبله

آبله: نوعى بيمارى عفونى پوستى/ تاول(-->تاول).

از معناى نخست به مناسبت در باب طهارت سخن گفته شده است.

اگر وضو(1)يا غسل(2)براى فرد مبتلا به آبله زيان داشته باشد، واجب است تيمّم كند. همچنين اگر غسل دادن ميّت(--> غسل ميّت)موجب متلاشى شدن پوست بدن مبتلا به آبله گردد، تيمّم جايگزين غسل مى‌شود.(3)

آب مُتنجِّس-->آب نجس

آب مَحقون-->آب راكد

آب مستعمل

آب مستعمل: آب به كار رفته در وضو، غسل يا شست و شوى چيز نجس.

از آن در باب طهارت بحث شده است.

آب مستعمل در وضو و نيز غسل مستحب، پاك و پاك كننده و وضو گرفتن و غسل كردن با آن جايز است. آب به كار رفته در غسلى كه رافع حَدَث اكبر(--> حدث)است، مانند غسل جنابت، پاك است و مى‌توان با آن چيز نجس را شست؛ ليكن در اينكه رافع حَدَث اصغر و اكبر مى‌باشد ـ تا وضو و غسل با آن صحيح باشد ـ يا نه، اختلاف است. قول

• (1)جواهرالكلام 5/ 104
• (1)توضيح المسائل مراجع 1/ 45 م 35
• (2)الجامع للشرائع/ 46
• (2)العروة الوثقى 1/ 33 .
• (3)الحدائق الناضرة 3/ 472 ؛ جواهر الكلام 4/ 142 .
• (4)المهذب 2/ 431 .