آثار اسلامي مکّه و مدينه - جعفريان، رسول

نام کتاب : آثار اسلامي مکّه و مدينه نویسنده : جعفريان، رسول جلد : 1 صفحه : 194

دولت استوار علويان مدينه از قرن چهارم تا ششم از سال 300 هجري به بعد، شمار علوياني که به طور عادي به امارت مدينه و مکه مي رسيدند، رو به فزوني گذاشت. سليمان بن محمد، جعفر بن محمد، قاسم بن محمد، محمد بن عبيدالله بن طاهر، مسلم بن احمد، قاسم بن عبيدالله، از علوي و جعفري ـ از نسل عبدالله بن جعفر و احيانا عقيل ـ پشت سر هم بر مدينه حکومت کردند. در ادامه، بازهم از برخي امراي ترک به عنوان حاکم مدينه ياد شده; اما يکي در ميان و يا حتي بيشتر، اين علويان بودند که بر اين شهر حکمراني مي کردند. از اخباري که در باره امراي اين دوره مدينه و پس از آن در اختيار داريم، مي توانيم دريابيم که تقريباً دولت علويان مدينه، از اوايل قرن چهارم آغاز شده و همچنان استمرار يافته است; به طوري که از سال 381 به بعد، از هيچ غير علوي به عنوان حاکم مدينه ياد نمي شود. گفتني است که به احتمال زياد، به دليل روابط حسنه ميان علويان مدينه و دولت شيعي آل بويه، عضدالدوله براي نخستين بار ديواري در اطراف شهر مدينه کشيده است که البته بعدها تخريب شد و اميران ديگر آن را بازسازي کردند.[1]از فرد ديگري که در کشيدن ديوار مدينه ياد شده، جمال الدين ابومنصور اصفهاني است که کارهاي خير او در حرمين شريفين، در تمامي آثار تاريخي قرن ششم به بعد، منعکس شده است. در اين دوره، که قدرت فاطميان در مصر رو به فزوني بود، علويان مستقل مدينه، گاه خود را به عباسيان و گاه به فاطميان منسوب مي کردند و در اين ميان، مي کوشيدند تا قدرت مستقل خويش را در حجاز استوار کنند. بسياري از علويان، بر حرمين و در مواردي بر مدينه يا مکه حکومت مي کردند. قدرت و نفوذ علويان به صورتي کاملا استوار تا پايان دولت فاطميان ادامه داشت. در اين اواخر، به تدريج امارت مدينه در اختيار خاندان خاصي قرار گرفت که نسل آنان به امام حسين(عليه السلام) منتهي مي شد و امارت

[1] نکـ : نزهة الناظرين، ص 198

نام کتاب : آثار اسلامي مکّه و مدينه نویسنده : جعفريان، رسول جلد : 1 صفحه : 194

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست