كربلا، أي عرش مجد واعتلا ! * مشهد قربانى راه خدا شاه مظلومان، حسين تشنه كام * رهبر خوبان، امام ابن الامام ديد چون دين از اثر افتاده است * وحى قرآن در خطر افتاده است ظالمان، حاكم بهر شهر وديار * روز مردم از ستم چون شام تار كرد بهر حفظ دين حق قيام * در زمين كربلا برزد خيام در رهش از اصغر واكبر گذشت * از برادرهاى نام آور گذشت جان نثارى كرد ودين را زنده ساخت * رسم مردى وشرف پاينده ساخت ظلم واستضعاف را محكوم كرد * روز ظالم را شب مظلوم كرد حرره أقل من أناخ مطيته بأبواب محبى مولاه الحسين، عليه وعلى أصحابه الكرام أفضل التحية والسلام 24 صفر الخير 1392 لطف الله الصافي الگلپايگاني