في مجالس المؤمنين في ترجمة أحمد بن محمّد المعروف بعلاء الدولة السمنانى بهذه العبارة:

«و آنچه شيخ در اين رساله مذكور ساخته كه امام بن الامام محمّد بن الحسن العسكريّ عليه و على آبائه الكرام الصلاة و السلام در گذشته مى‌تواند بود كه از مقوله غلط در كشف باشد چنانچه شيخ محيى الدين و بعضى از اكابر اين طايفه را در دعوى مهدويت و خاتم الولاية بودن واقع شده، يا غلط در تشخيص محمّد بن الحسن العسكريّ باشد چنانچه در نفحات تلويحا و در حاشيه آن تصريحا مثل اين تخطئه از ملا نظام الدين هروى در باب تشخيص خضر عليه السلام نسبت بجناب شيخ منقولست و بالجمله چون ركن الدين علاء الدولة قدّس سرّه مشهور بوده بصحبت دارى خضر (ع) و مولانا نظام الدين از وى أحوال خضر (ع) معلوم مى‌كرده همانا كه أحوال بر وجهى فرموده كه مرضى مولاناى مذكور نبوده و ازاين‌جهت به او گفت كه اين حال خضر تركمانست نه حال خضر ترجمان يعنى حال خضر نامى است از تراكمه نه حال خضرى كه واسطه است ميان حقّ و خلق، و حاصل كلام آنكه بر قياس تخطئه ملا نظام الدين مى‌توان گفت كه آن محمّد بن الحسن العسكريّ كه شيخ را بر گذشتن او اطلاع حاصل شده نه محمّد بن الحسن العسكريست كه در عسكر سامره بغداد متولد شده بلكه محمّد بن حسن ديگر بوده كه در عسكر اهواز يا در عسكر مصر بوده و خدمت شيخ تشخيص حال نفرموده، با آنكه آنچه درين رساله به او منسوب است معارض است به آنچه در فصل نبوات و ما يضاف إليها از رساله بيان الاحسان لاهل العرفان مذكور ساخته و فرموده كه مهديّ را عليه سلام اللّه و سلام جده خاتم النبيين از هر سه نطفه يعنى صلبى و قلبى و حقى نصيبى اكمل و حظى اوفر من حيث الاعتدال لا غالبا و لا مغلوبا بود اگر در حياتست و غايب سبب غيبت او تكميل اين صفاتست تا چنان شود كه در حدّ اوسط افتد و از افراط و تفريط ايمن گردد و بر حقّ ثابت شود و اگر هنوز بوجود نيامده است بى‌شك بوجود خواهد آمد و به كمالى كه شأن مصطفى است خواهد رسيد و دعوت او شامل أهل عالم خواهد گشت و او قطب روزگار خود