نبوغ پِیامبر7 قبل از بلوغ

پِیغمبر اکرم7 قبل از نبوتش نبوغ در کلماتش ظاهر بود مثلاً پِیغمبر7 در سن 4 ِیا 5 سالگِی که در صحرا پِیش حلِیمه‌ِی سعدِیه بود آن روزِی که حلِیمه‌ِی سعدِیه بچه‌هاِیش را مِی‌خواست بفرستد دنبال گوسفندان پِیغمبر هم خواهش کرد که من هم بروم آن وقت حلِیمه ‌آمد ِیک حرز ببندد به گردن پِیامبر از اِین چِیزهاِیِی که معمول است در هر عصر و زمان براِی رفع چشم زخم. آن وقت مِی‌گوِیند حضرت چانه‌اش را چسبانِید به سِینه‌اش و نگذاشت حلِیمه حرز را ببندد و فرمود اِین براِی چِیست؟ حلِیمه عرض کرد براِی دفع بلا و خطر. آن وقت حضرت فرمود: «من خداِیِی دارم که مرا حفظ مِی‌کند» ِیک بچه کوچک در اِین سن و سال در آن محِیطِی که صدساله‌هاِیشان تازه از ِیک گاو کمتر مِی‌فهمند، آن وقت ِیک بچه‌اِی اِین طورِی مِی‌گوِید ِیا وقتِی هفت الِی هشت ساله است بچه‌ها بگوِیند که بِیا با هم بازِی کنِیم اِیشان در جواب بفرماِید «ما للِعّب خُلقنا»؛ ما براِی بازِیچه خلق نشده‌اِیم. اِین معنِی هدفدار بودن خلقت است آن چِیزِی که ِیک حکِیم و فِیلسوف بعد از چهل و ِیا پنجاه سال به آن مِی‌رسد ِیعنِی غاِیت خلقت و غرض از خلقت را حضرت در سن هفت الِی هشت سالگِی بِیان مِی‌کند اِین‌ها ‌آثار نبوغ است که حافظ مِی‌گوِید:

ِیعنِی پِیامبر اکرم7 همِیشه دل ربائِی داشت مخصوصاً وقتِی که پِیراِیه نبوت بر او بسته شد و مقام نبوت به آن حضرت اعطا گردِید. تازه اِین‌ها هنوز قبل از وحِی نبوّتِی است تا چه رسد به بعد از مقام نبوت پس چگونه مِی‌شود گفت وحِی از سنخ غرِیزه است از بعضِی خطبه‌هاِی نهج‌البلاغه استفاده مِی‌شود از همان