غرِیزه است و کم‌کم که بزرگ شد و بنا کرد به چشِیدن و بوئِیدن و دِیدن و احساساتش کامل شد کم‌کم قوه خِیال در او پِیدا مِی‌شود، قوه خِیال و قوه حافظه که پِیدا کرد و سه چهار ماهش که شد دِیگر بنا مِی‌کند مادرش را شناختن که اگر ِیک زنِی غِیر از مادرش او را به کول بگِیرد دِیده‌اِید که غرِیبِی مِی‌کند جلوترها غرِیبِی نمِی‌کرد حالا غرِیبِی مِی‌کند اِین شاهد بر اِین است که از صورت مادرش عکس‌بردارِی کرده است و حالا آن عکسِی که پِیش خودش در قوه خِیالش دارد مِی‌بِیند با اِین زنِی که او را بغل گرفته تطبِیق نمِی‌کند لذا غرِیبِی و گرِیه مِی‌کند.

تبدِیل غرِیزه به عقل و ادراک

از اِین جا معلوم مِی‌شود اِین بچه از حالا دارد قوه‌ِی حفظ و تخِیل پِیدا مِی‌کند و ترتِیب‌هاِیِی که مرتب عرض کرده‌اِیم در اثر کثرت احساسات، قوه تخِیل و دستگاه ذهنِی و دستگاه تعقل به کار مِی‌آِید. آن وقت مِی‌بِینِید از اِین پس حرکات و سکنات انسان با قوه عقل انجام مِی‌گِیرد و دِیگر تغذِیه‌اش تقرِیباً تغذِیه‌ِی طبِیعِی نِیست، تغذِیه عقلانِی است جلوتر فقط غرِیزه بود مثل درخت که به طور غرِیزِی رِیشه‌هاِی خود را در زمِین مِی‌دواند و مواد مناسب با خودش را به خودش جذب مِی‌کند، جنِین در رحم مادر و بعد از به دنِیا آمدن هم تقرِیباً کارش غرِیزِی است و از اِین مطلب هم ابا ندارِیم که غرِیزه ِیک ادراک ضعِیفِی هم دارد همان وقت که مثلاً بچه بلد است پستان را بمکد که جلوترها نمِی‌مکِید اما حالا بلد است چون ِیک جور ادراک ضعِیفِی در اثر آن غرِیزه در او پِیدا مِی‌شود ولِیکن کم‌کم مِی‌بِینِید دستگاه ادراک و عقل به کار مِی‌افتد پس آن‌چه به نام غرِیزه خوانده مِی‌شود در رتبه پاِیِین‌تر از عقل و ادراک است و کم‌کم تبدِیل به مرحله بالاتر به نام عقل و ادراک.