بت‌پرستان در خود فرو رفتند (فَرَجَعُوا إِلى أَنْفُسِهِمْ فَقالُوا إِنَّكُمْ أَنْتُمُ اَلظّالِمُونَ‌) و به خود گفتند البته شما خود ستمكاريد كه بت‌ها را مى‌پرستيد و به ابراهيم گفتند تو خود مى‌دانى كه بت‌ها سخن نمى‌گويند. حضرت اين اعتراف را از آنها گرفت و به وسيله آن بت‌پرستان را محكوم كرد و فرمود: (أَ فَتَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اَللّهِ ما لا يَنْفَعُكُمْ شَيْئاً وَ لا يَضُرُّكُمْ أُفٍّ لَكُمْ وَ لِما تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اَللّهِ أَ فَلا تَعْقِلُونَ‌).[1] آيا به غير از خدا چيزى را كه قدرت نفع و ضرر بر شما ندارد، مى‌پرستيد؟ واى بر شما و بر آنچه غير از خدا عبادت مى‌كنيد آيا انديشه نمى‌كنيد؟

[1]- انبياء، آيات 63، 64، 66 و 68.