حضرت هود عليه السلام

هود عليه السلام از پيغمبران بزرگوارى بود كه گذشته از ملكات عاليه نفسانى و اخلاق حميده انسانى كه در وجود او بود، از نظر حسب و نسب و زيبائى صورت و جمال و آراستگى اندام در ميان مردم ممتاز بود و خداوند متعال كمالات ظاهرى و معنوى را در او جمع كرده بود.

اين پيغمبر الهى در چهل سالگى در زمانهاى بعد از حضرت نوح عليه السلام مأمور شد تا قوم خود را به توحيد و پرستش خداى يكتا دعوت كند و رذائل و عادات ناپسند آنها را از بين ببرد.

قوم هود سيزده قبيله بودند و به عادبن عوص ابن سام ابن نوح مى‌رسيدند، لذا به قوم عاد موسوم شدند. سرزمين آنها اَحقاف (ريگها) در جنوب غربى جزيره العرب بين يمن و حَضَرَ موت قرار داشت و سرزمين حاصلخيزى بود مردم آن ثروت بسيار و عمر طولانى (چهارصد الى پانصد سال) داشتند. فاصله طبقاتى در ميان آنان فراوان بود و به ساختن بت و بت پرستى مشغول بودند.

حضرت هود عليه السلام آنان را به يكتا پرستى دعوت كرد، در عوض آنها او را به شدت كتك زدند كه بيهوش شد و روى زمين افتاد. هود عليه السلام را تكذيب كردند و دورغگو شمردند و در اثر آن سخت دچار خشكسالى شدند كه سه الى هفت سال طول كشيد، بطورى كه چاههاى عميق براى آب آشاميدنى آنها كفايت نمى‌كرد.