مى‌كنند) خداوند متعال به پيامبر گرامى‌اش (حضرت محمّد صلى الله عليه و آله و سلم) اين گونه تعليم مى‌دهد: (قُلْ رَبِّ اِغْفِرْ وَ اِرْحَمْ وَ أَنْتَ خَيْرُ اَلرّاحِمِينَ‌؛[1]بگو خداوندا بيامرز و رحم كن و تو بهترين رحم كنندگانى.)

در قسمتى از دعاها خداوند استغاذه را به پيامبر مى‌آموزد وسفارش مى‌كند.

استغاذه يعنى پناه بردن به خداوند متعال از فتنه وشر شياطين جن و انس.

خداوند به حضرت محمد صلى الله عليه و آله و سلم مى‌فرمايد بگو:

(رَبِّ أَعُوذُ بِكَ مِنْ هَمَزاتِ اَلشَّياطِينِ وَ أَعُوذُ بِكَ رَبِّ أَنْ يَحْضُرُونِ‌؛[2]اى پروردگارم از وسوسه‌هاى شيطانها به تو پناه مى‌برم واز اينكه‌نزدمن حاضر شوند به تو پناهنده مى‌شوم.) وهمچنين دو سورۀ معوّذتين يعنى سورۀ ناس و فلق را به حضرت تعليم فرموده است.

6 - دعاهاى انبيا در قرآن بعضى فقط جنبه عبادت و نيايش دارد و بعنوان حمد وثنا و سپاس و ستايش و شكرگزارى است وبعضى وسيله طلب حاجت و دست‌يابى به خواسته‌هاى مادى و معنوى و فردى و اجتماعى قرار گرفته و مقدارى از آنها در مورد استعاذه و يا استغفار مى‌باشد كه در مقام پناه جوئى وتوبه انجام شده است.

«و آخِرُ دَعْوينا اَنِ الْحَمْدُ للّهِِ رَبِّ الْعالَمِين»

والسلام عليكم و رحمة اللّه و بركاته

1380/7/4 مطابق با 8 رجب / 1422

حوزه علميه قم - محمد على خزائلى، فردوس ايزدى

[1]. مؤمنون / 118

[2]. مؤمنون / 97 و 98