براى جهانيان قرار دهد كه به هنگام نعمت و رنج، شاكر و صابر باشند به شيطان اجازه داد كه بر دنياى او مسلط گردد. شيطان هم از خدا خواست درختان سر شارِ ايوب و زراعت و گوسفندان و نيز فرزندانش از ميان بروند و آفات و بلاها در مدت كوتاهى آنها را نابود كند ولى نه تنها با از بين رفتن آنها از مقام شكر ايوب كاسته نشد بلكه افزوده گشت. شيطان وقتى مأيوس شد از خدا خواست بر بدن ايوب نيز مسلط گردد و آنچنان بيمار شود كه از شدت درد و رنج به خود بپيچد و در بستر اسير و زندانى گردد. اين امتحان نيز از مقام شكر و سپاس ايوب چيزى نكاست ولى جريانى پيش آمد كه قلب ايوب را شكست و روح وى را سخت جريحه دار ساخت و آن اينكه جمعى از راهبان بنى اسرائيل به ديدنش آمدند و گفتند تو چه گناهى كرده‌اى كه به اين عذاب دردناك گرفتار شدى‌؟ ايوب در پاسخ گفت: به پروردگارم سوگند كه خلافى در كار نبوده هميشه در طاعت الهى كوشا بوده‌ام و هر لقمه غذائى خوردم يتيم و بى نوائى بر سر سفره من حاضر بوده است.

استجابت دعاى ايوب و بازگشت نعمتها

هر چند ايوب از اين سرزنش دوستان بيشتر از هر مصيبتى ناراحت شد، ولى باز رشته صبر و شكيبائى را از كف نداد و آب زلال شكر را به كفران آلوده نساخت و تنها رو به درگاه خدا آورد و او را صدا زد و عرض كرد: (أَنِّي مَسَّنِيَ اَلشَّيْطانُ بِنُصْبٍ وَ عَذابٍ‌؛ خداوندا شيطان مرا به بلا و عذاب افكنده.) در اين جا چون قهرمان صبر از عهده امتحانات الهى در از دست دادن اموال و فرزندان و سلامتى، به خوبى بر آمده بود، خداوند درهاى رحمتش را بار ديگر به روى اين بنده صابر و شاكر گشود و نعمتهاى از دست رفته را يكى پس از ديگرى به وى بازگرداند و حتى بيشتر از آنها به وى ارزانى داشت تا همگان سر انجام نيك و صبر و شكيبائى و شكر را در يابند و بدانند بندگى خالصانه خدا نزد مردان الهى به مال و ثروت و نعمت و مكنت و سلامتى بستگى ندارد و بندگان شايسته در هر حال خدا را فراموش نمى‌كنند. و دست از