ايوب آن بود كه مردم از آن پس هيچ ضعيف و ناتوانى را بخاطر ناتوانى و ضعفش خوار و ذليل ندانند و هيچ فقير و ناتوانى را بخاطر نداريش كوچك نشمارند و هيچ بيمارى را بعلت بيماريش به چشم حقارت ننگرند و براى اينكه بندگان بدانند خداوند هر كس را بخواهد بيمار مى‌سازد و هر كه را بخواهد شفا و بهبودى مى‌دهد... و آن را سبب پند و عبرت مى‌سازد. براى هر كس بخواهد سبب شقاوت و بدبختى قرار مى‌دهد و براى هر كه بخواهد آنرا موجب سعادت گرداند و خداوند عزوجل در همه آنچه انجام دهد در قضاوت خود عادل و در كارهايش حكيم و فرزانه است و جز آنچه صلاح بندگانش است، انجام ندهد و بندگانِ خدا جز از جانب حضرت حق توانائى و نيروئى ندارند.[1]

ايّوب الگوى صبر و استقامت

در سورۀ ص خداوند مجدداً سرگذشت پر ماجراى ايوب را با مختصر تفاوتى بيان مى‌كند و مى‌فرمايد: ياد آور زندگى بندۀ ما ايوب را (وَ اُذْكُرْ عَبْدَنا أَيُّوبَ إِذْ نادى رَبَّهُ أَنِّي مَسَّنِيَ اَلشَّيْطانُ بِنُصْبٍ وَ عَذابٍ اُرْكُضْ بِرِجْلِكَ هذا مُغْتَسَلٌ بارِدٌ وَ شَرابٌ‌. وَ وَهَبْنا لَهُ أَهْلَهُ وَ مِثْلَهُمْ مَعَهُمْ رَحْمَةً مِنّا وَ ذِكْرى لِأُولِي اَلْأَلْبابِ‌؛[2]بخاطر بياور بنده ما ايوب را هنگامى كه پروردگارش را خواند كه شيطان مرا به رنج و عذاب افكنده، به او گفتيم پاى خود را به برزمين بكوب اين چشمه آبى خنك براى شستشو و نوشيدن است و خانواده‌اش را به او بخشيدم و همانند آنها را با آنها قرار داديم تا رحمتى از سوى ما باشد و تذكرى براى صاحبان فكر)[3] در اين آيات سخن از ايوب، الگوى صبر و استقامت مى‌باشد تا به مسلمانان آن روز و امروز و فردا، درس مقاومت در برابر مشكلات و ناراحتيهاى زندگى را بدهد و عاقبت پسنديدۀ صبر را بازگو كند. پيامبر بزرگ اسلام موظف گرديده سر گذشت ايوب را

[1]- نقل از قصص قرآن، آقاى رسولى محلاّتى / 15 و بحار الانوار، ج 348/12.

[2]- سورۀ ص / آيات 41 تا 43.

[3]- ص / آيات 41 تا 43.