تمام عبادات، وسيله است، تمام ادعيه، وسيله است، همه وسيله‌اى براى اين است كه انسان اين لبابش ظاهر بشود. آنكه بالقوه است و لبّ انسان است، به فعليت برسد و انسان بشود آدم. انسان بالقوه، بشود يك انسان بالفعل. انسان طبيعى، بشود يك انسان الهى كه همه چيزش الهى باشد. هر چه مى‌بيند حق ببيند. انبيا هم براى همين آمده‌اند. انبيا نيامده‌اند حكومت درست كنند، حكومت را مى‌خواهند چه كنند؟ اين هم هست، اما نه اين است كه انبيا آمده‌اند كه دنيا را اداره كنند، حيوانات هم دنيا دارند، كار خودشان را اداره مى‌كنند، البته بسط عدالت، همان بسط صفت حق تعالى است براى اشخاصى كه چشم دارند. بسط عدالت هم مى‌دهند، عدالت اجتماعى هم به دست آنهاست، حكومت هم تأسيس مى‌كنند، حكومتى كه حكومت عادله باشد؛ لكن مقصد اين نيست، اينها همه وسيله است كه انسان برسد به يك مرتبه ديگرى كه براى آن، انبيا آمده‌اند.

ان شاء اللَّه خداوند ما را تأييد كند براى همه چيز.