اول) تولد حضرت عیسی (ع)

آفرینش حضرت عیسی (ع) بدون پدر، معجزه‌ای الهی است که قرآن در بشارت تولد حضرت عیسی (ع) به مریم می‌فرماید: «إِذْ قَالَتِ الْمَلَائِكَةُ يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ يُبَشِّرُكِ بِكَلِمَةٍ مِنْهُ اسْمُهُ الْمسيح (ع) عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ وجِيهًا فِي الدُّنْيَا و الْآخِرَةِ و مِنَ الْمُقَرَّبِينَ».[1] همچنین تعجب حضرت مریم و پاسخ الهی نیز مطرح و برای تقریب به ذهن، تولد حضرت عیسی به تولد حضرت آدم (ع) تشبیه شده است.[2] روح الهی به‌صورت بشر برای حضرت مریم متمثل[3] و در او دمیده می‌شود. پس مریم و پسرش به‌عنوان آیت و نشانه(ای بزرگ از قدرت خود) برای جهانیان معرفی می‌گردند.[4]

تفسیر المنار در چند محور بیان می‌گردد:

الف) تولد حضرت عیسی (ع) به‌گونه‌ای غیرعادی و تنها از مادر صورت گرفته و دارای سبب روحانی ناشناخته‌ای است. برخی امور خارق‌العاده دارای علتی هستند که مردم بدان واقف نیستند.[5]

[1] - آل عمران ۴۵. (به یاد آورید) هنگامی را که فرشتگان گفتند: «ای مریم! خداوند تو را به کلمه‌ای [= و جود باعظمتی‌] ازطرف خودش بشارت می‌دهد که نامش «مسیح، عیسی پسر مریم» است؛ درحالی که دراین جهان و جهان دیگر، صاحب شخصیّت خواهد بود؛ و از مقرّبان (الهی) است.

[2] - آل عمران ۴۹-۴۷.

[3] - مریم ۱۷.

[4] - انبیا ۹۱. «وَ الَّتِي أَحْصَنَتْ فَرْجَها فَنَفَخْنا فِيها مِنْ رُوحِنا و جَعَلْناها و ابْنَها آيَةً لِلْعالَمِينَ».

[5] - محمد رشید رضا، المنار، ج ۳، ص ۳۰۸.