سوم) بر اساس تعبیر «قَدْ جَاءَتْكُمْ بَيِّنَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ»[1] معجزه، کار حضرت صالح (ع) نبوده و حضرت نقشی در وقوع معجزه نداشته؛ زیرا بینه، فعل خداوند است.[2]

به نظر می‌رسد مبنای عبده در قصه‌های قرآن که همانا موعظه و عبرت‌آموزی است و نه بیان تاریخ، باعث شده که وی فراگیری عذاب را معجزه حقیقی بداند. همچنین عبارت «قَدْ جَاءَتْكُمْ بَيِّنَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ» نشانگر آن است که بینه و معجزه آشکاری باقدرت الهی توسط حضرت صالح برای قوم آورده شده است و دلیلی بر عدول از ظاهر آیه وجود ندارد.

هـ - معجزات حضرت موسی (ع)

در زمان نزول قرآن یهودیان زیادی در عربستان وجود داشتند. ازاین‌رو، مباحث مربوط به حضرت موسی (ع) و معجزات ایشان در قرآن مورد تأکید قرارگرفته و معجزات فراوانی از آن حضرت نقل‌شده است که به گروهی از آن‌ها اشاره می‌شود.

[1] - اعراف ۷۳.

[2] -محمد رشید رضا، المنار، ج ۸، ص ۵۰۲-۵۰۱.