[ترجمه‌]

«مردم دشمنند آنچه را كه نمى‌دانند.»

[شرح‌]

(86138- 86135) قبلا عين همين عبارت به شماره (158) گذشت و توضيح داده شد.

(3413) 413- امام (ع) فرمود:

الزُّهْدُ كُلُّهُ بَيْنَ كَلِمَتَيْنِ مِنَ؟ الْقُرْآنِ؟ قَالَ اللَّهُ سُبْحَانَهُ‌ لِكَيْلا تَأْسَوْا عَلى‌ ما فاتَكُمْ وَ لا تَفْرَحُوا بِما آتاكُمْ‌ وَ مَنْ لَمْ يَأْسَ عَلَى الْمَاضِي وَ لَمْ يَفْرَحْ بِالْآتِي- فَقَدْ أَخَذَ الزُّهْدَ بِطَرَفَيْهِ (86174- 86142)

[ترجمه‌]

«تمام پارسايى بين دو كلمه از قرآن است كه خداوند پاك مى‌فرمايد: لِكَيْلا تَأْسَوْا عَلى‌ ما فاتَكُمْ وَ لا تَفْرَحُوا بِما آتاكُمْ‌ [1]، و كسى كه بر گذشته افسوس نخورد، و به آينده شاد نشد، پارسايى را از دو طرف دريافت كرده است.»

[شرح‌]

(86174- 86142) دو موردى كه در آيه ذكر شده است نتيجه پارسايى و اعراض از دنياست و به منزله خاصّه مركبّه‌اى‌ [2] است كه لازمه پارسايى است، و براى تعريف پارسايى بدانها اشاره كرده است. و عبارت فقد اخذ الزّهد بطرفيه (پارسايى را از دو طرف گرفته است) كنايه از كامل داشتن پارسايى و كمالات آن است در چنان حالتى، و بديهى است كه وجود چنان ويژگى باعث اعراض از دنيا و خوشيهاى آن از صميم قلب است و زهد واقعى هم همان است.

[2] خاصه مركبّه نوعى از تعاريف منطقى است كه شامل چند ويژگى معرّف است مانند:

طائر ولود، در تعريف خفّاش- م.