[شرح‌]

(85220- 85218) كلمه رئيس را براى تقوا استعاره آورده است از آن رو كه تقوا در جلب خوشنودى خدا و سعادت هميشگى از همه صفات بالاتر است و هيچ يك از اخلاق بتنهايى نمى‌تواند جلب رضاى خدا و سعادت دائمى را موجب شود.

(3387) 387- امام (ع) فرمود:

لَا تَجْعَلَنَّ ذَرَبَ لِسَانِكَ عَلَى مَنْ أَنْطَقَكَ- وَ بَلَاغَةَ قَوْلِكَ عَلَى مَنْ سَدَّدَكَ (85236- 85224)

[ترجمه‌]

«دم تيز زبانت را به سوى كسى كه تو را گويا كرده، و بلاغت گفتارت را به زيان آن كه تو را به راه راست هدايت كرده است به كار مگير.»

[شرح‌]

(85236- 85224) ذرب اللّسان: تيزى زبان. اين يك جمله ادبى است كه به منزله ضرب المثلى براى آن كسى است كه از انسان علمى و فايده‌اى به دست مى‌آورد، و بعد از همان حربه به زيان وى استفاده مى‌كند مثل كسى كه فصاحت را از شخص آموخته، و بعد با وى در فصاحت به مقابله برخيزد.

(3388) 388- امام (ع) فرمود:

كَفَاكَ أَدَباً لِنَفْسِكَ اجْتِنَابُ مَا تَكْرَهُهُ مِنْ غَيْرِكَ (85247- 85240)

[ترجمه‌]

«همين قدر در ادب و آراستگى تو بس كه از آنچه براى ديگران بد مى‌دانى، دورى كنى».

[شرح‌]

(85247- 85240) مقصود امام، از آنچه از ديگران بد مى‌داند، همان خصلتهاى پستى است كه از هر كسى، چه از ديگران، و چه از خود او، وقتى كه ناروا بودن آن قطعى باشد، ناپسند است، و به همين دليل وقتى كه آن را به او نسبت دهند، برخورد مى‌كند، جز اين كه پاره‌اى از خصلتهاى ناروا بر دارندگان آنها پوشيده است،