«خداوند
پاداش را در برابر بندگى و كيفر را در مقابل نافرمانى خود قرار داده است، تا
بندگانش را از عذاب خود بازدارد و روانه بهشت سازد».
[شرح]
(83807-
83788) امام (ع) به دو هدف حكيمانه الهى از تعيين پاداش و كيفر اشاره فرموده است
كه اين دو بندگان خدا را از عذاب خدا باز مىدارد و در بهشت او جاى مىدهد.
(رسم
القرآن): اثر آن، و آن خواندن آن است (لا يبقى من الاسلام الّا اسمه): عمل به آن
نماند
[ترجمه]
«زمانى بر
مردم بيايد كه به جا نماند در ميان ايشان از قرآن مگر نشانهاى، و از اسلام مگر
نامى. در آن زمان مسجدها از جهت ساختمان، آباد و از جهت رستگارى ويران است، ساكنان
و آباد كنندگان آنها بدترين مردم روى زمينند، از آنها فتنهها بر مىخيزد و در
آنها معصيت لانه مىكند هر كس را كه از آن فتنه كناره گيرد، به سوى آن باز
مىگردانند، و هر كس را كه از آن مانده است به جانب آن مىبرند خداوند پاك
مىفرمايد: قسم به حق خودم كه فتنه و فساد را بر آن مردم برانگيزم بطورى كه آدم
بردبار، سرگردان شود، و چنين است. و ما از خداوند طلب آمرزش از لغزش غفلت
مىكنيم».
[شرح]
(83881-
83811) ساكنان و آباد كنندگان مساجد: قاريان بد كاره و رهبران گمراه كنندهاى كه