(باء بثقله): با بار سنگين باز گردد، و در برابر او فراهم گردد (لاهف): حسرت زده، اندوهگين‌

[ترجمه‌]

«سخنان نگهدارى شده، و رازهاى نهان آشكار گرديده و كُلُّ نَفْسٍ بِما كَسَبَتْ رَهِينَةٌ [1] و مردم ناقصند و معيوب، مگر آن را كه خدا نگه دارد آن كه سؤال مى‌كند، درشتخوست و پاسخ دهنده در رنج و زحمت است، آن كه از همه بهتر مى‌انديشد، خوشنودى و خشم، او را از انديشه صحيح باز مى‌گرداند، و آن كه عقلش از همه استوارتر است، يك نگاه او را از راه به در برد، و يك كلمه حال او را دگرگون سازد. اى مردم از خدا بترسيد، چه بسا كسى كه به چيزى اميدوار است و به آن نمى‌رسد، و بنايى مى‌سازد كه در آن ساكن نمى‌شود، و مالى را جمع مى‌كند و ديرى نمى‌پايد كه آن را ترك مى‌گويد، شايد از راه باطل فراهم كرده، حقى را از صاحبش بازداشته و از راه حرام به آن مال رسيده و گناهانى به وسيله آن به گردن گرفته، پس با بار گناه بازگردد، و در پيشگاه خدايش با حسرت و اندوه حاضر شود. در دنيا و آخرت زيانكار است و اين زيانى است آشكار».

[شرح‌]

اين بخش از سخنان امام (ع) در مقام موعظه است، (83077- 83034) نخست شنوندگان را موعظه كرده كه گفته‌هايشان محفوظ و رازهاى نهانى آنها آشكار است، در مواردى كه آنان در راه اطاعت خدا خود را به زحمت انداخته‌اند.

سرائر: آنچه در دلها از عقايد و نيّتها و نظاير آن پوشيده است.

از معاذ بن جبل نقل كرده‌اند كه از پيامبر (ص) در باره قول خداى تعالى:

يَوْمَ تُبْلَى السَّرائِرُ [2] پرسيدم: اين اسرارى كه روز قيامت آشكار مى‌شوند، چيستند؟

[2] سوره طارق (86) آيه (9) يعنى: روزى كه اسرار باطنى آشكار شود. (از جمله نامهاى قيامت)- م.