[شرح‌]

(81699- 81695) مسوّف: يعنى كسى كه امروز و فردا كرده و توبه را به تأخير مى‌اندازد.

بعضى روايت كرده‌اند: «عالمكم مسوّف» يعنى: داناى شما كار را به تأخير مى‌اندازد.

(3268) 268- امام (ع) فرمود:

قَطَعَ الْعِلْمُ عُذْرَ الْمُتَعَلِّلِينَ (81706- 81703)

[ترجمه‌]

«علم، راه را بر بهانه جويان مى‌بندد».

[شرح‌]

(81706- 81703) يعنى علم به امور دينى و آنچه از مژده و بيم كه پيامبر (ص) آورده است، راه بهانه را به كسانى كه مى‌گويند: ما از آن ناآگاه بوديم، مى‌بندد، همان طورى كه خداوند متعال فرموده است: رُسُلًا مُبَشِّرِينَ وَ مُنْذِرِينَ‌ [1].

(3269) 269- امام (ع) فرمود:

كُلُّ مُعَاجَلٍ يَسْأَلُ الْإِنْظَارَ- وَ كُلُّ مُؤَجَّلٍ يَتَعَلَّلُ بِالتَّسْوِيفِ (81718- 81710)

[ترجمه‌]

«هر كه شتاب و تعجيل دارد، مهلت خواهد، و هر كه را مهلت دهند، با امروز و فردا كردن بهانه جويى مى‌كند».

[شرح‌]

(81718- 81710) اين عبارت امام (ع) سرزنشى است براى كسانى كه در حال تعجيل و در مهلت و فرصت از عمل صالح دورى مى‌جويند.

(3270) 270- امام (ع) فرمود:

مَا قَالَ النَّاسُ لِشَيْ‌ءٍ طُوبَى لَهُ- إِلَّا وَ قَدْ خَبَأَ لَهُ الدَّهْرُ يَوْمَ سَوْءٍ (81735- 81722)