«روز پيروزى
ستمديده بر ستمكار سختتر از روز پيروزى ستمكار بر ستمديده است».
[شرح]
(79723-
79714) مقصود امام (ع) از روز ستمديده، روز رستاخيز است و از آن رو روز رستاخيز را
روز ستمديده دانسته كه روز انتقام و گرفتن حق اوست، و همچنين، هنگامه ستم را مخصوص
به روز ستمگر شمرده است، چون ستم در دنيا انجام پذير است.
«از خداوند
بترس، هر چند كه اندك باشد، و بين خود و خدا پردهاى در افكن، هر چند كه نازك
باشد».
[شرح]
(79743-
79727) امام (ع) دستور به پرهيزگارى داده است، زيرا تنها توشه سير الى اللّه
پرهيزگارى است و چون زيادى تقوا باعث قرب به خدا و سرعت وصول به قرب است، بهتر آن
است كه تقوا بسيار باشد، و اگر چنين نبود، اندكش را بايد داشت زيرا تقوا كم و
زياد، و شديد و ضعيف دارد [1]، و بكلّى بىتوشه
بودن در راه سخت و دراز روا نيست.
كلمه: ستر
(پرده) را استعاره براى حدود الهى آورده است كه مانع عذاب
[1]
يعنى مانند همه صفات انسان- فضايل و رذايل او- از مقوله تشكيك و قابل زياده و
نقصان و شدّت و ضعف است، تقوا نيز چون نور مىباشد كه اندك آن نيز روشنى بخش راه
باريك براى رهرو است، خوشا به حال آنان كه از تقواى پيشتر برخوردارند- م.