است. پس اين كه حاسدان حسدورزى نسبت به تندرستى ديگران را وامى‌گذارند، كه بزرگترين نعمتهاى جهان است، جاى تعجّب است. فرق نعمت تندرستى با ديگر نعمتها آن است كه اينها نعمتهاى محسوسند، كمتر مورد غفلت واقع مى‌شوند، و تنها شخص مورد حسد از آنها برخوردار است، و بيشتر حسد شخص حاسد متوجه آنهاست، امّا نعمت تندرستى غير محسوس است و زياد مورد غفلت قرار مى‌گيرد، و مشترك بين حاسد و محسود است.

(3211) 211- امام (ع) فرمود:

الطَّامِعُ فِي وِثَاقِ الذُّلِّ (79274- 79271)

[ترجمه‌]

«حريص درگير ذلّت و خوارى است».

[شرح‌]

(79274- 79271) امام (ع) كلمه وثاق را استعاره آورده است براى ذلتى كه شخص در برابر طمع درگير آن شده است نظير اين مطلب در عبارت الطمع رقّ مؤبّد، گذشت.

(3212) 212- امام (ع) فرمود:

الْإِيمَانُ مَعْرِفَةٌ بِالْقَلْبِ- وَ إِقْرَارٌ بِاللِّسَانِ وَ عَمَلٌ بِالْأَرْكَانِ (79288- 79280)

[لغت‌]

(اركان): مواضع پنجگانه سجده‌

[ترجمه‌]

«ايمان عبارت از شناخت به دل و اقرار به زبان، و عمل به اعضاى بدن است».

[شرح‌]

(79288- 79280) مقصود از ايمان، در اين جا ايمان كامل است.