وَ نُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ‌. [1]

ضروس به معناى شتر بدخويى است كه شخصى آن را مى‌دوشد گاز مى‌گيرد تا شير براى بچه‌اش بماند و اين كار به خاطر زيادى علاقه به بچه‌اش مى‌باشد. كلمه شماس يعنى تندخويى را- به جهت آمادگى دنيا براى منع آن حضرت از خود- براى دنيا استعاره آورده است، به خاطر شباهتى كه دنيا به اسبى دارد كه مانع از سوار شدن بر پشتش مى‌شود. امام (ع) روآوردن دنيا را به ايشان و آماده شدن براى استقرار حكومت امام (ع) را- پس از رنجها و مشقت‌هاى فراوان- به مهربانى شتر گاز گيرنده بر بچه‌اش تشبيه مى‌كند. وجه شبه زيادى مهر و علاقه‌مندى است. و استشهاد به آيه هم كه روشن است.

(3195) 195- امام (ع) فرمود:

اتَّقُوا اللَّهَ تَقِيَّةَ مَنْ شَمَّرَ تَجْرِيداً وَ جَدَّ تَشْمِيراً- وَ أَكْمَشَ فِي مَهَلٍ وَ بَادَرَ عَنْ وَجَلٍ- وَ نَظَرَ فِي كَرَّةِ الْمَوْئِلِ- وَ عَاقِبَةِ الْمَصْدَرِ وَ مَغَبَّةِ الْمَرْجِعِ (79052- 79025)

[لغات‌]

(اكمش): شتاب كرده است (مهل): فرصتها (كرّة): بازگشت (موئل): جاى بازگشت (مغبّة): سرانجام‌

[ترجمه‌]

«از خدا بترسيد! مانند كسى كه دامن به كمر زده و خود را آماده ساخته، و كوشيده و در فرصت عمرش تلاش كرده و از روى ترس مبادرت كرده، و در باره سرانجام كارش و نتيجه آمد و رفتش انديشيده است».

[شرح‌]

(79052- 79025) مقصود امام (ع) آن است كه، بترسيد از خدا همانند كسى كه از روى جدّ به‌