براى خويشتن حسابى
داشته باشد، سود و زيان خود را مىفهمد و براى سود، كار مىكند و از خلافى كه باعث
زيان باشد دورى مىجويد.
(78974-
78970) 2- و هر كس غافل ماند زيان كرد. توضيح آن كه نفس به لذّتهاى حاضر دسترسى
دارد و در نتيجه به آنها علاقهمند مىشود مگر اين كه جاذبههاى الهى او را به خود
جذب كنند از قبيل موانع و مواعظى كه انسان را به ياد خدا مىاندازند، پس غفلت از
جذب نفس و هشدار نسبت به گرفتاريهاى طبيعى، وسيله يادآورى وعده و وعيدهاى الهى،
باعث سهل انگارى نسبت به كارهاى شايستهاى مىگردد كه نتيجه آنها سعادت اخروى، و
خوددارى از آن اعمال، زيانكارى است.
(78978-
78975) 3- هر كس از خدا ترسيد آسوده گشت. يعنى از عذاب خدا آسوده گشت، و براى نجات
از آن كار كرد تا از عذاب آسوده گردد.
(78990-
78979) 4- هر كس از دنيا پند آموخت، بينا شد. يعنى هر كس به موارد پند، با چشم
انديشه و عبرت نگريست راه حق را شناخت و هر كس راه حق را شناخت از نحوه عبور آگاه
شد، و هر كس آن را دريافت، علم و دانايى مفيد نسبت به حق پيدا كرد.