مى‌شود بترسد و از چاره جويى ناتوان باشد، و اين خود باعث نابودى دولت و زوال رياست اوست.

(3163) 163- امام (ع) فرمود:

ازْجُرِ الْمُسِي‌ءَ بِثَوَابِ الْمُحْسِنِ (78365- 78362)

[ترجمه‌]

«شخص بدكار را با پاداش دادن به نيكوكار تنبيه كن».

[شرح‌]

(78365- 78362) اين كه شخص بدكار ببيند نيكوكارى را پاداش داده‌اند، وادار به نيكوكارى شده و از كار بد دست بر مى‌دارد، پس پاداش دادن به شخص نيكوكار همچون تنبيهى است براى بدكار، چون تنبيه و ادب او را در پى دارد. كلمه (زجر) استعاره براى تنبيه و ادب، آورده شده است.

(3164) 164- امام (ع) فرمود:

احْصُدِ الشَّرَّ مِنْ صَدْرِ غَيْرِكَ بِقَلْعِهِ مِنْ صَدْرِكَ (78376- 78369)

[ترجمه‌]

«بدى را از دل ديگران به وسيله كندن آن از قلب خود، دور كن».

[شرح‌]

(78376- 78369) بيشتر مواردى كه بدى در دل دشمن پيدا مى‌شود به دليل اين تصور و گمان است كه دشمن بدى او را در دل پنهان ساخته و همين تصوّر و گمان ناگزير برخاسته از ظاهر حركات دشمن و سخنانى است كه گاه و بى‌گاه از زبان او در باره خود شنيده، تا وقتى كه دشمنى و بدخواهى او را در دل دارد، اما وقتى كه دشمنى و بدخواهى پنهانى را از دل محو كرد، نشانه‌هاى زبانى و صورى آن نيز از بين مى‌رود و بدين وسيله تصور دشمنى كم‌رنگ شده و بدبينى دشمن نسبت به كار او كاهش مى‌يابد و همواره به نبودن چنان نشانه‌ها و قرينه‌هاى حالى و يا