همچنين توجه به سرانجام كار و عالم آخرت.

2- كسب حلال، از راه درستى كه شايسته است.

3- نيت پاك براى خدا و پاك داشتن درون از نيتهاى فاسد در رفتار با مردم.

4- خوش خويى و آراستگى به فضايل اخلاقى.

5- انفاق مالى كه از حد نياز بيشتر است در راهى شايسته از راههاى نزديكى به خدا، و اين همان فضيلت بخشندگى است.

6- خوددارى از پرگويى يعنى پرهيز از سخن گفتن زياد بر آنچه كه شايسته است، يعنى خاموشى در جاى خود.

7- دور داشتن بدى و شرارت از مردم كه همان عدالت و يا لازمه عدالت است.

8- پايبندى به سنّت خدا و پيامبر (ص) و فاصله نگرفتن از آنها به طرف آنچه كه بدعت در دين و ناشايست است.

(3114) 114- امام (ع) فرمود:

وَ غَيْرَةُ الرَّجُلِ إِيمَانٌ وَ غَيْرَةُ الْمَرْأَةِ كُفْرٌ (76697- 76690)

[ترجمه‌]

«غيرت مرد، ايمان و غيرت زن، كفر است.»

[شرح‌]

(76696- 76690) اما قسمت اوّل: از آن جهت كه غيرت مرد، باعث خشم او به خاطر خشم خداست به دليل شركت دو مرد، در يك زن. و خشمى كه در حقيقت خشم خداست، با خوشنودى خدا ناسازگار و پشتوانه نهى اوست، و ايمان هم، همان است.

امّا بخش دوّم: از آن رو كه زن در حرام داشتن چيزى كه خداوند حلال فرموده يعنى شريك بودن دو زن و يا بيشتر در يك مرد، اظهار غيرت مى‌كند،