نيز روايت شده است.

(3070) 70- از سخنان امام (ع) به مرد شامى، وقتى كه از آن بزرگوار پرسيد: آيا رفتن ما به شام از روى قضا و قدر الهى است؟

از سخنان زيادى كه امام (ع) بيان فرموده است ما قسمتى از آن را به شرح زير برگزيده‌ايم:

وَيْحَكَ لَعَلَّكَ ظَنَنْتَ قَضَاءً لَازِماً وَ قَدَراً حَاتِماً- لَوْ كَانَ ذَلِكَ كَذَلِكَ لَبَطَلَ الثَّوَابُ وَ الْعِقَابُ- وَ سَقَطَ الْوَعْدُ وَ الْوَعِيدُ- إِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ أَمَرَ عِبَادَهُ تَخْيِيراً وَ نَهَاهُمْ تَحْذِيراً- وَ كَلَّفَ يَسِيراً وَ لَمْ يُكَلِّفْ عَسِيراً- وَ أَعْطَى عَلَى الْقَلِيلِ كَثِيراً وَ لَمْ يُعْصَ مَغْلُوباً- وَ لَمْ يُطَعْ مُكْرِهاً وَ لَمْ يُرْسِلِ الْأَنْبِيَاءَ لَعِباً- وَ لَمْ يُنْزِلِ الْكُتُبَ لِلْعِبَادِ عَبَثاً- وَ لَا خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ وَ مَا بَيْنَهُمَا بَاطِلًا- ذلِكَ ظَنُّ الَّذِينَ كَفَرُوا فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ كَفَرُوا مِنَ النَّارِ (75083- 75004)

[ترجمه‌]

«واى بر تو، شايد تو قضا و قدر حتمى را گمان كرده‌اى، كه اگر اين طور بود، پاداش و كيفر معنى نداشت و وعده خوب و ترساندن از بدى، بى‌اعتبار بود.

خداوند پاك به بندگانش امر كرده با اختيار و نهى فرموده با ترس و بيم، و تكليف كرده آسان، نه تكليف دشوار، و عمل اندك را اجر و پاداش زياد داده است. و در مقابل او سركشى نكرده‌اند به خاطر آن كه ناچار به سركشى بوده‌اند و از او فرمان نبرده‌اند از آن جهت كه به فرمانبردارى مجبور بوده‌اند. پيامبران را به بازيچه نفرستاده، و كتابهاى آسمانى را بيهوده نازل نكرده، و آسمانها و زمين و موجودات آسمان و زمين را بى‌هدف نيافريده است، ذلِكَ ظَنُّ الَّذِينَ كَفَرُوا فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ كَفَرُوا مِنَ النَّارِ [1].