[شرح‌]

(73644- 73640) در روايتى، ما حملك است، يعنى: تا وقتى كه بيمارى تو را از پا در نياورده و ناتوان نساخته، تحت تأثير بيمارى قرار نگير و از دست او ناتوان مشو، بلكه به صورت افراد تندرست باش.

بعضى گفته‌اند در اين سخن اشارتى است بر پوشيده داشتن بيمارى، چنان كه پيامبر (ص) فرموده است: «پوشيده داشتن صدقه، بيمارى و مصيبت از جمله گنجهاى نيكوكارى است‌ [1]» و چه بسا فايده آن نوعى تحمّل مشقت و رياضت باشد، و رياضت و تحمّل سختى كمك به طبيعت انسان است و او را در برابر بيمارى مقاوم مى‌سازد، و بعضى از بيماريها به وسيله حركات بدن از بين مى‌روند.

صفت ماشى را براى بيمارى به اعتبار اين كه او زمين و فرش لازم ندارد، استعاره آورده است، پس در حقيقت شخص بيمارى را همراه داشته و او را مى‌برد.

(3023) 23- امام (ع) فرمود:

أَفْضَلُ الزُّهْدِ إِخْفَاءُ الزُّهْدِ (73651- 73648)

[ترجمه‌]

«بالاترين نوع پارسايى، پنهان داشتن آن است».

[شرح‌]

(73651- 73648) پارسايى دو گونه است: پارسايى آشكارا و پارسايى پنهان كه همين است پارسايى واقعى و سودمند، پيامبر (ص) فرموده است: «براستى كه خداوند نه به چهره‌هاى ظاهر شما مى‌نگرد و نه به رفتار شما، بلكه به دلهاى شما مى‌نگرد [2].»

و از همين جهت است كه اين بالاترين نوع پارسايى است. و مقصود امام (ع) هم پارسايى پنهانى است. به اين ترتيب صفت را به موصوف اضافه كرده و آن را مقدم‌

[2] «انّ اللّه لا ينظر الى صوركم و لا الى اعمالكم و لكن ينظر الى قلوبكم.»