يارى وى و دفاع از دين خدا، بگيرد [اين فرصت را غنيمت شمارد]. بعضى گفته‌اند: مقصود اين است كه: مقدار بهره‌اى كه نصيب تو است بگير، و از حدّ خود تجاوز نكن.

و بعد در دنباله فرمايش قبلى، او را مأمور كرده، كه در صورت ناخشنودى از پيشنهاد امام (ع) و عدم اطاعت از فرمان وى، از مقام ولايت و حكومت كنار رود.

(71207- 71184)

عبارت: و بالحرىّ لتكفينّ‌

يعنى: چه قدر ترسناك است ديگران اين كار را به عهده گيرند در حالى كه تو از فرمان خدا غافل و در خواب باشى به حدّى كه به دليل بى‌ارزشى تو كسى از تو نپرسد، و نگويد فلانى كجاست. آن گاه، سوگند ياد كرده است كه آن بر حق است، يعنى: جريان مورد نظرى كه عبارت از جنگ بصره است، و او درگير بوده، بر حق بوده و خود نيز صاحب حق است يعنى:

نسبت به آنچه مدّعى است، بر حق و با علم و آگاهى اقدام كرده، نسبت به آنچه بى‌دينان در باره دين خدا در راه مخالفت با وى مرتكب شده‌اند باكى ندارد، از آن رو كه وى به درستى راه خود- نه راه آنان- شناخت و آگاهى دارد.