(2056) 56- از جمله نامه‌هاى امام (ع) به مردم كوفه به هنگام حركت از مدينه به سمت بصره.

أَمَّا بَعْدُ فَإِنِّي خَرَجْتُ مِنْ حَيِّي هَذَا- إِمَّا ظَالِماً وَ إِمَّا مَظْلُوماً وَ إِمَّا بَاغِياً وَ إِمَّا مَبْغِيّاً عَلَيْهِ- وَ إِنِّي أُذَكِّرُ اللَّهَ مَنْ بَلَغَهُ كِتَابِي هَذَا لَمَّا نَفَرَ إِلَيَّ- فَإِنْ كُنْتُ مُحْسِناً أَعَانَنِي- وَ إِنْ كُنْتُ مُسِيئاً اسْتَعْتَبَنِي (70236- 70198)

[لغت‌]

حيّه: قبيله او

[ترجمه‌]

«امّا بعد، من از ميان قبيله خودم بيرون شدم، [در حالى كه اين حركت من از دو صورت بيرون نيست:] يا ستمگرم و يا ستمديده، يا سركشم و يا رنج ديده. در هر حال، من هر كس را كه اين نوشته به او مى‌رسد، به ياد خدا مى‌اندازم، تا هر چه زودتر به جانب من حركت كند، اگر من نيكوكار بودم، يارى‌ام كند، و اگر تبهكار بودم، مرا در كارم مورد سرزنش قرار دهد و از روشم باز دارد.»

[شرح‌]

(70197- 70184) هدف از اين نامه، اعلام بيرون شدن امام (ع) از مدينه به قصد پيكار با مردم بصره به مردم كوفه و درخواست حركت آنان به سمت خود است. و نظير اين نامه در پيش گذشت.

(70236- 70198)

عبارت: امّا ظالما ... عليه‌

از باب تجاهل عارف است، زيرا داستان هنوز براى مردم كوفه و ديگران روشن نشده بود تا بدانند كه او ستمديده و مظلوم است يا ديگران، از اين رو به آنان يادآور مى‌شود تا به سمت وى حركت كنند، آن گاه بين‌