هر كدام از قشرهاى نامبرده تأكيد بيشترى فرموده است.

9- به وى دستور رسيدگى به حال رقّت‌بار يتيمان و سالخوردگان را داده است، يعنى سالخوردگانى كه از پيرى به حدّى رسيده‌اند كه مقاومتشان اندك شده و ناتوان از حركتند و راه چاره‌اى ندارند، و به دليل آبرومندى با همه فقر و تهيدستى خود را براى گدايى آماده نكرده‌اند.

(68696- 68672) آن گاه به سنگينى وظيفه انجام تمام دستورهايى كه گذشت با اين عبارت اشاره فرموده است: و ذلك على الولاة ثقيل (آنچه گفتيم براى فرمانروايان سنگين است)، و هم چنين با عبارت: و الحق كلّه ثقيل (و هر گونه حقى سنگين است)، تا مطلب كاملا مؤثّر افتد و در قلب طرف جايگزين شود. و بعد با اين عبارت او را وادار به انجام وظيفه نموده است: و قد يخفّف اللّه ... لهم (و گاهى خداوند آن را سبك مى‌سازد)، نسبت سبك كردن را به خدا داده است تا او را علاقمند به انجام وظيفه كند و براى وادار ساختن به انجام وظيفه و ساده شمردن آن، به بيان ويژگيهاى افراد شايسته پرداخته است، و اينان كسانى هستند كه تنها بركنارى از عذاب خدا در آخرت را طالبند، و سختيهاى وظايف دنيوى را نسبت به عذاب اخروى آسان شمرده و به درستى وعده‌هاى الهى در آخرت اطمينان دارند. توفيق از آن خداست.

فصل چهارم: در باره اوامر و نواهى سازنده و آداب اخلاقى و سياسى كه بعضى عمومى و بعضى ويژه كاركنان، نزديكان، نديمان و خود اوست‌

و همچنين در كيفيت عبادت و امثال آن است.

وَ اجْعَلْ لِذَوِي الْحَاجَاتِ مِنْكَ قِسْماً تُفَرِّغُ لَهُمْ فِيهِ شَخْصَكَ- وَ تَجْلِسُ لَهُمْ مَجْلِساً عَامّاً- فَتَتَوَاضَعُ فِيهِ لِلَّهِ الَّذِي خَلَقَكَ- وَ تُقْعِدُ عَنْهُمْ جُنْدَكَ وَ أَعْوَانَكَ مِنْ أَحْرَاسِكَ وَ شُرَطِكَ‌