با سرمايه خود در رفت و آمدند و يا آن كه با نيروى بدنى سود مى‌رسانند، زيرا اينان سرچشمه منافع و فراهم آورنده آن از راههاى سخت و جاهاى دور، در بيابان، دريا، زمين هموار و كوهستانهاى كشور تو و از جاهايى كه اجتماع مردم آنجا كم است و جرأت رفتن آن جاها را ندارند، بنا بر اين بازرگانان مايه آسايشى هستند كه بيم سختى در آن نيست و سبب صلحى هستند كه خوف فتنه در آن نيست. اعمال آنها را در نزديكى خود و در اطراف كشور مورد بررسى قرار بده، و با تمام اين سفارشها كه در باره ايشان شد، بدان كه در مورد اكثر آنها سختگيرى بسيار و تنگ نظرى زشت و احتكار براى گرانفروشى و از پيش خود نرخ گذارى در باره اجناس مورد فروش، وجود دارد، و اين كارها سبب زيان رساندن به مردم و بد جلوه دادن فرمانروايان است، بنا بر اين از احتكار جلوگيرى كن كه پيامبر (ص) از احتكار نهى فرموده است. و خريد و فروش بايد آسان و ساده و بى‌كم و كاست با ترازو، و با نرخهايى صورت گيرد كه به فروشنده و خريدار اجحاف نشود. آن گاه اگر كسى پس از جلوگيرى تو، احتكار كند، مجازات كن، مجازاتى كه باعث رسوايى او گردد ولى از حدّ و اندازه بيرون نباشد.

سپس خدا را خدا را در باره گروه زيردستان درمانده و تهى‌دست و گرفتار رنج و زحمت و ناتوانى، زيرا بعضى از افراد اين گروه دست نياز پيش اين و آن دراز مى‌كنند و برخى ديگر چنين نيستند روى ابراز نياز ندارند و اظهار نياز نمى‌كنند. و براى رضاى خدا آنچه را كه در باره حقوق ايشان بدان مأمورى، انجام بده، و بخشى از بيت المال را كه از غلّات و منافعى كه از زمينهاى به غنيمت گرفته شده به دست آمده است، در هر شهرى براى آنان معيّن كن، زيرا دورترين ايشان همان سهم را دارند كه نزديكترين آنها دارند. به رعايت حق هر كدام از آنها تو مسئولى مبادا تو را غرور شادى و غرق شدن در ناز و نعمت از حال آنان غافل نگه دارد، زيرا تو به خاطر انجام كارهاى مهمّ، از اين كه موارد كم ارزش را فراموش كنى، معذور نخواهى بود، بنا بر اين همّت خود را از آنان دريغ مدار، و از روى غرور، صورت از آنها بر مگردان، و كار كسانى از ايشان را كه از تو دورند مورد توجه قرار