بازداشتن آنها از كارهاى ناشايست نيازى به زحمت زياد ندارد بر خلاف اشرار و آزمندان در مال و حال ناشايست. و از طرفى نسبت به مقام قربى كه در پيشگاه حق، و بعدى كه از اشرار دارند، يارى رسان‌تر و دلبسته‌تر به او مى‌باشند و به ديگران، دلبستگى و گرايششان كمتر است.

و كبراى مقدّر قياس نيز چنين است: و هر كس كه چنان باشد شايستگى براى يار و ياور گرفتن و وزارت را دارد. از اين رو فرمود: آنها را در خلوت و انجمن خود از نزديكان خود قرار بده.

(66973- 66950) سپس آنانى را كه شايستگى دارند از همگان نزديكتر و مورد اعتماد بيشترى باشند با ويژگيهاى زير مشخّص كرده است:

1- آنانى كه سخن حق را هر چند تلخ باشد بيشتر به او، بگويند.

2- او را در آن گونه از گفتار و رفتارش كه خداوند از اوليايش نمى‌پسندد كمتر كمك و يارى كنند. كلمه: واقعا حال و منصوب است، يعنى: در حال سرزدن چنان سخنى از او، و آن گاه كه سخن، كم و بيش از هواى نفست برخاسته و يا آنچه كه بدان گرايش دارى- مهمّ باشد يا نباشد بايد به كسى اعتماد كنى كه تو را بيشتر نصيحت كند و كمتر مساعدت نمايد، احتمال دارد كه منظور امام (ع) از اين سخن [واقعا ...] چنين باشد: چه اين رويداد مهم باشد يا غير مهم ... و ممكن است مقصود امام (ع) اين باشد كه آن شخص نصيحتگر نسبت به خواست و علاقه قلبى تو هر طور كه باشد، يعنى هر موقعيتى نسبت به تو و در برابر خواسته باطنى تو داشته باشد.

(66999- 66974) آن گاه در مورد ارزشيابى و گزينش آنان دستوراتى داده است:

1- خود را به پرهيزكاران و صاحبان اعمال نيك نزديك سازد كه اينها صفاتى در ذيل فضيلت پاكى و پاكدامنى‌اند.

2- مردم را عادت و تمرين دهد بر اين كه از ستايش او خود دارى كنند و