را به تلاش و كوشش ما و يارى خود را به اندازه قدرت و توان ما قرار داده است، زيرا شكر و سپاس او، و همچنين كمك و يارى او نسبت به ما از بزرگترين نعمتهاى او براى ماست، و اين مطلب قبلا گفته شده است. بعضى گفته‌اند مقصود امام (ع) اين بوده است كه ما سپاسگزار حق تعالى‌ [1] باشيم. و كبراى مقدّر چنين است: هر كه ما را راهنمايى كند بايد او را سپاس گوييم. توفيق از آن خداست.