(2047) 47- از جمله نامه‌هاى امام (ع) به معاويه‌

فَإِنَّ الْبَغْيَ وَ الزُّورَ يُوتِغَانِ الْمَرْءَ فِي دِينِهِ وَ دُنْيَاهُ- وَ يُبْدِيَانِ خَلَلَهُ عِنْدَ مَنْ يَعِيبُهُ- وَ قَدْ عَلِمْتُ أَنَّكَ غَيْرُ مُدْرِكٍ مَا قُضِيَ فَوَاتُهُ- وَ قَدْ رَامَ أَقْوَامٌ أَمْراً بِغَيْرِ الْحَقِّ- فَتَأَلَّوْا عَلَى اللَّهِ فَأَكْذَبَهُمْ- فَاحْذَرْ يَوْماً يَغْتَبِطُ فِيهِ مَنْ أَحْمَدَ عَاقِبَةَ عَمَلِهِ- وَ يَنْدَمُ مَنْ أَمْكَنَ الشَّيْطَانَ مِنْ قِيَادِهِ فَلَمْ يُجَاذِبْهُ- وَ قَدْ دَعَوْتَنَا إِلَى حُكْمِ؟ الْقُرْآنِ؟ وَ لَسْتَ مِنْ أَهْلِهِ- وَ لَسْنَا إِيَّاكَ أَجَبْنَا وَ لَكِنَّا أَجَبْنَا؟ الْقُرْآنَ؟ فِي حُكْمِهِ- وَ السَّلَامُ (65663- 65589)

[لغات‌]

(وتغ): هلاكت، نابودى. (اوتغ فلان دينه بالاثم): فلانى دين خود را با انجام گناه تباه ساخت و از بين برد. در نسخه سيد رضى (ره) يذيعان يعنى آشكار مى‌سازند آمده است.

(غبطه): شادمانى، آرزوى حالتى مثل حالت ديگران.

[ترجمه‌]

«براستى ستمگرى و دروغگويى آدمى را در دين و دنيايش تباه مى‌سازد، و كاستى و بى‌مقداريش را نزد عيبجويش آشكار مى‌كند، و تو خود مى‌دانى آنچه كه از دست رفتنش مقدّر شده باشد به دست نخواهى آورد، و مردمان و اقوامى كه كار ناروايى را اراده كردند و فرمان صريح آفريدگار را توجيه كردند خداوند ايشان را دروغگو شمرده است، پس بترس از آن روزى كه در آن روز، آن كه سر انجام كارش‌