(65516- 65506) 8- سفارش به پيوند و بخشش نسبت به يكديگر، يعنى هر كدام نسبت به ديگرى در راه خدا از كمك خود دريغ ندارد.

9- بر حذر داشتن از دورى و جدايى از يكديگر و دليل آن نيز روشن است.

(65532- 65517) 10- نهى از ترك امر به معروف و نهى از منكر، كه اين خود به معنى دستور به انجام آنهاست. و به دليل پى‌آمد بدآن، و فراهم آمدن زمينه تسلّط اشرار بر آنها، و قبول نشدن دعايشان، آنان را از ترك اين دو فريضه برحذر داشته است. و دليل فراهم آمدن چنين زمينه‌اى اين است كه اگر جامعه امر به معروف و نهى از منكر را ترك كند اين امر باعث بروز منكر و كاستى معروف از طبيعت افراد بدكردار شده و زمينه تسلّط و غلبه آنان و زمامدارى تبهكاران فراهم مى‌آيد. و اين خود باعث فزونى بدى و بدكاران و كاستى شايستگان و سستى همّت آنها از تقاضاى نزول رحمت پروردگار وسيله دعايشان مى‌گردد و در نتيجه هر چه دعا مى‌كنند مستجاب نمى‌شود. (65581- 65533) آن گاه امام (ع) به دنبال اين سخنان، افراد خويشاوند خود از فرزندان عبد المطّلب را بخصوص در مورد خون خويش و سفارش به چند مطلب زير، مخاطب قرار داده است:

اوّل: آنها را از ايجاد آشوب به بهانه كشته شدن او، منع كرده و فرموده است: مبادا شما را در حالى ببينم كه دستتان را در خون مسلمانان به شدّت فرو برده‌ايد، كنايه از اين كه دست به كشتار زده‌ايد.

عبارت: تقولون: قتل امير المؤمنين مى‌گوييد: امير المؤمنين را كشتند، حكايت از جريان عادى و معمول است كه هر فرد خونخواه به هنگام هيجان‌زدگى براى اظهار بهانه و دليلى كه انگيزه او بر ايجاد آشوب است بر زبان مى‌آورد.

دوم: آنان را از كشتن كسى جز قاتل خود نهى كرده است، زيرا اقتضاى‌