(2041) 41- از جمله نامه‌هاى امام (ع) به عمر بن ابى سلمه مخزومى كه از طرف آن بزرگوار حاكم بحرين بود و او را بركنار كرد، و به جاى او نعمان بن عجلان زرقى را گماشت.

أَمَّا بَعْدُ- فَإِنِّي قَدْ وَلَّيْتُ؟ النُّعْمَانَ بْنِ عَجْلَانَ الزُّرَقِيَّ؟ عَلَى؟ الْبَحْرَيْنِ؟- وَ نَزَعْتُ يَدَكَ بِلَا ذَمٍّ لَكَ وَ لَا تَثْرِيبٍ عَلَيْكَ- فَلَقَدْ أَحْسَنْتَ الْوِلَايَةَ وَ أَدَّيْتَ الْأَمَانَةَ- فَأَقْبِلْ غَيْرَ ظَنِينٍ وَ لَا مَلُومٍ- وَ لَا مُتَّهَمٍ وَ لَا مَأْثُومٍ- فَلَقَدْ أَرَدْتُ الْمَسِيرَ إِلَى ظَلَمَةِ أَهْلِ؟ الشَّامِ؟- وَ أَحْبَبْتُ أَنْ تَشْهَدَ مَعِي- فَإِنَّكَ مِمَّنْ أَسْتَظْهِرُ بِهِ عَلَى جِهَادِ الْعَدُوِّ- وَ إِقَامَةِ عَمُودِ الدِّينِ إِنْ شَاءَ اللَّهُ (64289- 64225)

[لغات‌]

(تعفيف): درشتى و نهايت سرزنش (استظهرت بفلان): او را پشتيبان خود قرار دادم.

(ظنين): مورد تهمت‌

[ترجمه‌]

«امّا بعد، من نعمان بن عجلان زرقى را والى و حاكم بحرين گردانيدم و بدون هيچ گونه نكوهشى نسبت به تو، دست تو را [از حكومت‌] كوتاه كردم، البته تو خوب حكومت كردى و شرط امانت را به جاى آوردى پس به دور از بدگمانى و برى از سرزنش و عارى از اتهام و منزه از گناه نزد ما بيا. من تصميم رفتن به جانب ستمگران شام را دارم و مايلم كه تو همراه من باشى، زيرا تو از كسانى هستى كه براى پيكار با دشمن و به پا داشتن ستون دين، اگر خدا بخواهد، باعث پشتگرمى من خواهى بود.»