«پس تو اى
عمرو، دين خود را پيرو دنياى كسى قرار دادى كه گمراهى او آشكار و پرده حيايش دريده
است، او در محفل خود به افراد بزرگوار بدگويى مىكند و در اثر معاشرت خود، دانا را
به نادانى مىكشد، تو از پى چنين كسى رفتى و به بخشش او چشم طمع دوختى، مانند
دنبالهروى سگ از شير، كه به چنگالهاى او چشم دارد و منتظر است تا از پس مانده
طعمهاش چيزى به سوى او بيندازد، پس دنيا و آخرت خود را به باد دادى! در صورتى كه
اگر به حقّ چنگ زده بودى، به آنچه مىخواستى مىرسيدى، حال اگر خداوند مرا بر تو و
بر پسر ابو سفيان پيروز گرداند، شما را به كيفر اعمالتان مىرسانم، و اگر شما مرا
ناتوان ساختيد و به جا مانديد، پس آنچه پيش روى شماست [عذاب اخروى] براى شما بدتر
است. و درود بر شايستگان.».