هستند، و به خاطر آماده‌سازى بيشتر، اصطلاح پرواز را به كار برده است و همچنين كلمه يد (دست) را از آن رو كه آنها وسيله حمله بردن وى بر دشمن مى‌باشند. امّا كبراى مقدّر چنين است: و هر كس اين چنين باشد، گرامى داشت او لازم است.

آن گاه وصيّت را با خداحافظى و به امانت سپردن دين و دنياى او نزد خدا و تقاضاى بهترين سرنوشت براى او در دنيا و آخرت بر طبق اراده و خواست خدا، پايان برده است.

كلمه: استيداع (به امانت گذاردن)، چون او را نزد خدا به امانت مى‌گذارد، به طور مجاز در مورد درخواست نگهدارى او از خدا به كار رفته است. توفيق و برى بودن از گناه در دست خداست.