وحى او، و پيك رحمت اوست.

أمّا بعد: من شما را به تقواى خداوندى سفارش مى‌كنم كه آفرينش شما را آغاز كرد، و بازگشت شما به سوى او، و برآوردن خواستهاى شما به عنايت اوست، رغبت و آرزوى شما به او منتهى مى‌شود، و راه راست شما به او ختم مى‌گردد، و به هنگام ترس و بيم به او پناه مى‌بريد.

همانا تقوا و پرهيزگارى داروى بيمارى دلهايتان، و بينايى براى كورى قلبهايتان، و بهبودى براى بيمارى بدنهايتان، و درمان تباهى سينه‌هايتان، و پاكيزه كننده آلودگى جانهايتان، و زداينده تاريكى چشمانتان و ايمنى براى ترس دلهايتان و روشنى در برابر سياهى تيرگيهايتان مى‌باشد.

پس فرمانبردارى خداوند را پيراهن زير قرار دهيد نه جامه‌رو، بلكه آن را زير پيراهن جزء بدنتان قرار دهيد و ميان دنده‌هايتان جا دهيد، و بر كارهايتان فرمانروا گردانيد و آن را براى ورود به آبشخورتان، و واسطه براى رسيدن به درخواستهايتان، و سپر براى ترس و بيمتان، و چراغ درون گورهايتان، و آرامش براى طول وحشت و هراستان، و گشايشى براى اندوه منازل سخت خويش قرار دهيد، زيرا فرمانبردارى خداوند نگهدارنده از مهلكه‌هايى است كه از هر سو احاطه دارد، و وسيله ايمنى از مواقف هراسناكى است كه انتظار آنها مى‌رود، و گرمى آتش كه زبانه مى‌كشد.

پس هر كه تقوا را پيشه خود كند شدايد و سختيها كه در كنار او قرار دارد از او دور، و كارها پس از تلخكامى براى او شيرين و گوارا مى‌گردد، و امواج گرفتاريهاى پياپى بر طرف و دشواريهاى جانفرسا برايش آسان مى‌شود، و كرامت و بزرگوارى پس از محروميّت از آن، همچون باران دانه درشت بر او مى‌بارد، و رحمت و عطوفت خداوند كه از او باز گرفته شده بود شامل حال او مى‌گردد، و چشمه‌هاى نعمت پس از فرو نشستن به جوشش در مى‌آيد و بركت پس از قطع شدن آن، مانند باران به فراوانى بر او ببارد.

بنا بر اين از نافرمانى خداوندى كه شما را با پند خود سود بخشيده، و با فرستادن پيامبران اندرز داده، و با نعمتهاى خود بر شما منّت نهاده بترسيد، و