لِقُلُوبِ الْفُقَهَاءِ- وَ مَحَاجَّ لِطُرُقِ الصُّلَحَاءِ وَ دَوَاءً لَيْسَ بَعْدَهُ دَاءٌ- وَ نُوراً لَيْسَ مَعَهُ ظُلْمَةٌ وَ حَبْلًا وَثِيقاً عُرْوَتُهُ- وَ مَعْقِلًا مَنِيعاً ذِرْوَتُهُ وَ عِزّاً لِمَنْ تَوَلَّاهُ- وَ سِلْماً لِمَنْ دَخَلَهُ وَ هُدًى لِمَنِ ائْتَمَّ بِهِ- وَ عُذْراً لِمَنِ انْتَحَلَهُ وَ بُرْهَاناً لِمَنْ تَكَلَّمَ بِهِ- وَ شَاهِداً لِمَنْ خَاصَمَ بِهِ وَ فَلْجاً لِمَنْ حَاجَّ بِهِ- وَ حَامِلًا لِمَنْ حَمَلَهُ وَ مَطِيَّةً لِمَنْ أَعْمَلَهُ- وَ آيَةً لِمَنْ تَوَسَّمَ وَ جُنَّةً لِمَنِ اسْتَلْأَمَ- وَ عِلْماً لِمَنْ وَعَى وَ حَدِيثاً لِمَنْ رَوَى وَ حُكْماً لِمَنْ قَضَى (48520- 47814)

[لغات‌]

(عجيج): فرياد (جأش): دل (الشّمس غربت): خورشيد ناپديد شد (تحدّبت): مهربانى و محبّت كرد (عبّدوا): خوار كردند (أتاق الحياض): حوضها را پر كرد (وعوثة): زمين هموار كه راه رفتن در آن دشوار است مانند زمينهاى شنزار (وضح): سپيدى (عصل): كژى (سنخ): اصل، ريشه (بحبوحة الدّار): ميان، وسط خانه (محاجّ): جمع محجّه، جادّه، ميانه راه (فلج): پيروزى (استلأم): جامه جنگ يعنى زره پوشيد.

(نينان): جمع نون به معناى ماهى بزرگ (اوار): گرمى آتش (إنصابها): رنج دادن آن (رذاذ: باران ريز (محادّ): دشمن سر سخت (مواتح): آبكشها (عوج): با فتح عين هر چه داراى ساق باشد و مانند نخل بر پاى ايستد، و به كسر عين هر چه خلاف اين باشد مانند راه (ساخ): فرو رفت (أزف): نزديك شد (غيطان): زمينهاى هموار (معقل): پناهگاه (متوسّم): زيرك‌

[ترجمه‌]

«خداوند ناله و فرياد حيوان‌هاى وحشى را در بيابانها، و گناهان بندگان را در خلوتها، و آمد و رفت ماهيها را در ژرفاى درياها، و تلاطم امواج آب را بر اثر تند بادها مى‌داند، و گواهى مى‌دهم كه محمّد (ص) برگزيده خدا و آورنده‌