حنّى همراه است، عطا به ثروتش زيانى وارد نمى‌كند، و بخشش از دارايى او نمى‌كاهد، و درخواست كنندگان نعمتهايش را تمام نمى‌كنند، و عطا يافتگان خزاين او را به پايان نمى‌رسانند، و توجّه به كسى او را از توجّه به ديگرى باز نمى‌دارد، و آوازى او را از شنيدن آواز ديگر مشغول نمى‌رساند، و بخشش نعمتى وى را از گرفتن نعمتى ديگر مانع نمى‌شود، و خشم، او را از رحمت باز نمى‌دارد، و رحمت او را از عذاب غافل نمى‌گرداند، پنهان بودنش (از ديده‌ها) آشكار بودنش را (به سبب ظهور آثار) مانع نيست، هم نزديك است و هم دور، هم بالاست و هم پايين، در عين اين كه آشكار است پنهان است، و در عين اين كه پنهان است آشكار است، جزا مى‌دهد و جزا داده نمى‌شود، آفريدگان را به وسيله تفكّر و انديشه نيافريده، و درمانده نشده تا از آنها طلب يارى كند.

اى بندگان خدا! شما را به تقوا و پرهيزگارى سفارش مى‌كنم، زيرا تقوا زمام انسان، و قوام سعادت اوست، پس به رشته‌هاى محكم آن چنگ زنيد و به حقايق آن تمسّك جوييد، تا شما را به سر منزل رفاه و آسايش و جايگاههاى پر وسعت و فراخ و دژهاى ايمنى و سراهاى عزّت و ارجمندى برساند، در روزى كه چشمها يكسره خيره مى‌شود، و همه جا را تاريكى فرا مى‌گيرد، و رمه‌هاى شتران آبستن ده ماهه (بهترين مال و منال) فراموش مى‌گردد، و در صور دميده مى‌شود، در اين هنگام هر جانى از كالبد خود بيرون مى‌رود، و هر زبانى لال مى‌گردد و كوههاى سر برافراشته پست و سنگهاى محكم خرد و نرم مى‌شود، زمينهاى سخت همچون سرابى لرزان، و جاهاى مسكون صاف و هموار و بى‌نام و نشان مى‌گردد، پس نه شفيعى وجود دارد كه شفاعت كند، و نه خويشى هست كه سختى را دور گرداند، و نه پوزش سود مى‌بخشد.»

[شرح‌]

(47326- 47250) امام (ع) به مناسبت آثارى كه خداوند از قدرت و سلطنت خود ظاهر فرموده، و آنچه را از ملكوت آسمانها و زمين به ما نشان داده، و نظام اكملى كه در عوالم وجود برقرار كرده او را سپاس گفته است، آثار قدرت و نظام اكملى كه چشم خرد