(1104) 104- از خطبه‌هاى آن حضرت عليه السّلام است‌

: وَ قَدْ رَأَيْتُ جَوْلَتَكُمْ- وَ انْحِيَازَكُمْ عَنْ صُفُوفِكُمْ- تَحُوزُكُمُ الْجُفَاةُ الطَّغَامُ- وَ أَعْرَابُ أَهْلِ؟ الشَّامِ؟- وَ أَنْتُمْ لَهَامِيمُ الْعَرَبِ- وَ يَآفِيخُ الشَّرَفِ- وَ الْأَنْفُ الْمُقَدَّمُ- وَ السَّنَامُ الْأَعْظَمُ- وَ لَقَدْ شَفَى وَحَاوِحَ صَدْرِي- أَنْ رَأَيْتُكُمْ بِأَخَرَةٍ- تَحُوزُونَهُمْ كَمَا حَازُوكُمْ- وَ تُزِيلُونَهُمْ عَنْ مَوَاقِفِهِمْ كَمَا أَزَالُوكُمْ- حَسّاً بِالنِّصَالِ وَ شَجْراً بِالرِّمَاحِ- تَرْكَبُ أُوْلَاهُمْ- أُخْرَاهُمْ كَالْإِبِلِ الْهِيمِ الْمَطْرُودَةِ- تُرْمَى عَنْ حِيَاضِهَا- وَ تُذَادُ عَنْ مَوَارِدِهَا (20975- 20913)

[لغات‌]

(جولة): جنگ و گريز (طغام): اوباش (يآفيخ): جمع يأفوخ است كه به بالاى دماغ گفته مى‌شود.

(حسّ): ريشه كن كردن (تذاد): كشانده و رانده مى‌شود (انحاز): لغزيد (لهاميم): جمع لهوم و به معناى خوبان از مردم است (وحاوح): جمع وحوحه به معناى آوازى است كه با گرفتگى از سينه دردمند برخاسته مى‌شود.

(نضال): جمع نضل به معناى شمشير است (شجر): نيزه زدن‌

[ترجمه‌]

«گريز و هزيمت شما را در جنگ و كناره‌گيرى شما را از صفوف خود ديدم، جفا پيشگان و فرومايگان و باديه نشينان شام شما را از صفهايتان گريزاندند، با اين كه شما از برگزيدگان عرب، و سران شرف، و عضو مقدّم (جبهه حقّ)، و كوهان بلند پيكر اجتماع هستيد، امّا دردهاى سينه من آن گاه‌